Gewikt en Gewogen, deel I: de vergoeding van advocaatkosten (530 Sv)
ARTIKEL TBS&H 2022/1.3
1 februari 2022
Vergoeding van advocaatkosten 530 Sv?
De titanenstrijd voor een verdachte is nog niet volledig ten einde wanneer de strafzaak tot een einde is gekomen door bijv. een vrijspraak. Dan begint immers ‘de strijd’ over de vergoeding van de gemaakte reis-, verblijf- en advocaatkosten. Er kan dan immers een vergoeding van advocaatkosten (530 Sv) volgen.
Vergoeding van advocaatkosten
Een verdachte heeft recht op een vrije advocaatkeuze. Dat betekent simpel gezegd dat een verdachte zelf mag kiezen welke advocaat bijstand verleend in de strafzaak. Als een strafzaak is geëindigd zonder oplegging van straf of maatregel (zoals het geval is bij een vrijspraak of bij toepassing van art. 9a Sr), dan heeft een verdachte de kosten van rechtsbijstand onterecht moeten maken. Er kan dan om vergoeding van advocaatkosten 530 Sv worden verzocht
Billijkheidstoetsing en de onschuldpresumptie
Of de advocaatkosten worden vergoed, hangt ervan af of er gronden van billijkheid aanwezig zijn om aan de gewezen verdachte een schadevergoeding toe te kennen. De verdachte is dan een gewezen verdachte: er is immers geen straf of maatregel opgelegd. Dus de advocaatkosten zijn ten onrechte gemaakt. Maar er is een tendens waarneembaar waarbij de gewezen verdachte zijn onschuld moet aantonen om de vergoeding voor de advocaatkosten te kunnen krijgen. Het moeten aantonen van de onschuld om een vergoeding te kunnen krijgen staat dan haaks op bijvoorbeeld de vrijspraak of een sepot en kan in strijd komen met de onschuldpresumptie (‘iemand is namelijk onschuldig tot het tegendeel is bewezen’). In dit artikel gaan Carolien Janssen en ik hierop in.
Tot slot
Meer weten?
Lees het artikel dat ik samen met Carolien Janssen heb geschreven voor het Tijdschrift voor Bijzonder Strafrecht & Handhaving via TBS&H 2022/1.3.
Ook interessant:
